Nauwgezet fileert de auteur de geschiedenis van alle Dakota’s, netjes chronologisch. Maar dit is geen studie met opeenstapeling van technische gegevens en serienummers (die vind je wel in de bijlagen), maar een indrukwekkend tekstvolume met verhalen van de bemanningen en de techniekers die hun machine overal vergezelden. Elke foto – en het zijn er veel – is voorzien van een interessante legende. Dat hij dit alles in één van onze landstalen neerpent (en niet in het Engels) strekt de auteur tot eer. Hij bereikt er een groot publiek mee en het zal ontelbare veteranen en families plezieren. Het verhaal maakt boeiende zijsprongen, zoals een uitgebreide uitleg over de C-47’s die met de puntige neus van een Starfighter uitgerust werden – een vliegend leslokaal voor jachtpiloten die de ingewikkelde boordradar onder de knie moesten krijgen (helaas bleken deze Pinoccio’s geen echte trainingswaarde te bezitten, zo stelt generaal Karel Vervoort al in de inleiding).  De Belgen kregen maar niet genoeg van de C-47, de uitfasering eindigde in 1976. Dat Polydor Stevens achter het stuur zat van die laatste vlucht, is slechts één van de vele krenten in het verhaal. Verbeeck achtervolgt één voor één de carrières van de afdankertjes. Zo werd nog in 2017 de gewezen K-25 met turbinemotoren uitgerust. Vandaag hopt deze oude Belg met totaal ander geluid in het Caribisch gebied van eiland naar eiland met hulpgoederen in de cargoruimte.

Met zijn brede rug en vele kilo’s is De C-47B Dakota bij de Belgische Luchtmacht een indrukwekkende bijdrage aan onze luchtvaartgeschiedenis. Serge Verbeeck tuurde als kind ook graag naar de dubbelstaartige C-119 Flying Boxcar. Hij is volop bezig aan de historiek ervan. Ik wil geen vijftig jaar wachten tot ook die er is…