‘De piloot van een lijnvliegtuig? Oh, da’s altijd zo’n stoere bink! … Euh … ja toch?’ Neen dus. Want meer dan 40 jaar geleden al doorbreekt de piepjonge Astrid Hustinx het glazen plafond avant la lettre. Haar carrière als pilote in de burgerluchtvaart wacht een hoge vlucht. Vlieg hier met Astrid mee, van Congo tot Tahiti. En waag je ook eens aan haar sprongen uit ons hokjesdenken, out of the box. Of zelfs, zoals Astrid, out of the plane …
Astrid ziet het levenslicht in Zele op 9 maart 1950. Op haar tweede verhuist het gezin Hustinx naar het Congolese Elisabethville (vandaag Lubumbashi). Moeder is er vroedvrouw, vader werkt er als technisch manager. “Als kind speelde ik met de knikkers, mee met de jongens”, herinnert Astrid zich, “en ik bouwde locomotieven met restantjes hout. Met vriendinnetjes in een poppenhuis? Ik? Nooit!”. Wanneer ze zeven is, neemt vader Hustinx Astrid mee naar een lokale vliegshow. Ze raakt er betoverd door de parachutesprongen. “Terug thuis wou ik perse óók parachutespringen. Ik nam de parasol uit de tuin en ik sprong … van de trap van het terras … de landing was minder …”. Eind 1961 dwingt de Congolese crisis het gezin Hustinx naar België terug te keren. Maar de droom van het parachutespringen laat Astrid niet los. Op haar zestiende heeft ze, nog minderjarig, daartoe echter de handtekening van beide ouders nodig. “Papa ging niet akkoord, hij zag me liever met beide voetjes op de grond.” Gelukkig werkt vader Hustinx af en toe in Liberia en heeft moeder op het thuisfront het laatste woord. En zo gaat Astrid bijna elk weekend springen. Wanneer ook de paraclub van Spa haar talent opmerkt, springt deze financieel bij voor Astrids aerobatische trainings- en precisiesprongen. Zelfs op internationale wedstrijden, tussen al dat mannelijk springgeweld, staat Astrid voortreffelijk haar vrouwtje! De inkomsten van haar eerste echte job, als medewerkster bij zakenluchtvaartmaatschappijen, laten haar alle hoeken van het luchtruim zien: in vrije val, formatiesprongen, …
Astrids carrière als pilote is niet minder indrukwekkend. Al gooit de oliecrisis van 1973 eerst roet in het eten … Astrid vindt niet meteen werk als professionele pilote en verdient dan maar haar brood in het wereldje
van de zakenvluchten. “Ik heb ook vliegtuigen gewassen,”, luidt het, “bagage vervoerd, de catering verzorgd, … Ik ben zelfs hostess geweest, op Dassaults Mystère 20 en Falcon 10 … en later ook commercieel afgevaardigde, ik sloot deals af voor leasecontracten van jets.” Maar in 1977 is het dan zover. Astrid wordt copiloot op een Beechcraft-99, waarmee ze vanuit Luik of Charleroi op Heathrow vliegt. Eind 1982 verhuist ze naar Frankrijk. Ze huwt er een Frans piloot, weduwnaar met een dochtertje. Astrid adopteert het meisje. En de Franse nationaliteit. Nog eens vijf jaar later, op haar 37ste, wordt Astrid boordcommandant van de Mystère 20 en de Falcon 10. Een jonge vrouw als gezagvoerder van een civiel vliegtuig, zonder militaire voorgeschiedenis … Chapeau (de capitaine)!
In 1988 treedt Astrid in dienst van Air Inter, als copilote van een Caravelle Super XII. Zo volgt, na jaren zakenluchtvaart, iets meer tijd voor het gezinsleven. Astrid krijgt een licentie als lijnpilote en weet zich te kwalificeren tot copilote van de Airbus A-320. En dan, op haar 47ste, rond de periode van de fusie tussen Air Inter met Air France, promoveert Astrid tot boordcommandant van de Airbus-familie! Ze vliegt voortaan met de types A-318, A-319, A-320 én A-321. In 2005 mag Astrid zich gezagvoerder noemen van de viermotorige Airbus A-340 en maakt ze, vanop de basis op Tahiti, haar eerste transatlantische en transpacifische vluchten. Kers op de taart: nog geen jaar later bestuurt Astrid Hustinx de tweemotorige Airbus A-330! En tussendoor verliest Astrid nooit haar eerste liefde uit het oog. Parachutespringen. En haar tweede liefde evenmin, namelijk grenzen verleggen: op 5 kilometer hoogte zweefvliegen boven Nieuw-Zeeland, aerobatics bij de befaamde Warbirds in Florida, … Ook na haar ‘pensionering’ in 2012 blijft ze airborne: ULM-vliegtuigen, luchtballons, paragliding, …, the sky is her limit! Geen wonder dat de president van Air France himself Astrid Hustinx de Légion d’Honneur opspeldt! Je zou voor minder, met 15600 vlieguren op de teller!
Uiteraard vliegt Astrid als vrouwelijke piloot in de burgerluchtvaart een Airbus aan anekdotes bijeen. “Begin jaren ’80 vloog ik op Brussel met een Mystère 20, geregistreerd OO-VPQ, dus Oscar Papa Québec. Maar,” lacht Astrid, ”de controletoren zei steevast ‘Oscar Mama Québec’.
En, o ja, ergens in de zomer van 1987 -ik was die dag stand-by- werd ik gebiept voor een vlucht met een Falcon 10, van Le Bourget naar Bilbao. Mijn vier passagiers zagen een vrouwelijke captain echter niet zitten. Ze belden zelfs rond voor een toestel “avec un autre équipage”… Helaas”, schatert Astrid het uit, “moesten ze het met mij stellen! En omdat hen in Bilbao de ondertekening van een contract wachtte, volgden ze mij naar het vliegtuig, met hangende pootjes. Tot ze mijn copiloot zagen. Oef, een man! Maar de landing in Bilbao was mijn moment de gloire: zijwind, slagregen, slecht zicht, pakken turbulentie. En tóch een zachte ‘kiss’-landing! Iedereen tevreden! Toen ook het contract getekend raakte, vroegen ze mij zelfs als captain voor hun volgende vlucht!”
Bus, als in luchtbus …In 2007, tussen twee vluchten met de Airbus 340 door, logeert Astrid zes weken op het Frans-Polynesische Tahiti. Op één van haar uitjes, aan de paradijselijke Blue Lagoon, krijgt ze het gezelschap van toeristen. Die vragen haar naar haar beroep. Astrid heeft hier en nu niet meteen zin in een vrijblijvende babbel en zegt dan maar dat ze buschauffeur is. Groot is haar verbazing wanneer ze twee dagen later, als captain, bij het verwelkomen van de passagiers op haar Airbus, diezelfde toeristen terugziet. Eén van hen, in een trage herkenning van Astrid-in-badpak naar Astrid-in-uniform, prevelt: “Maar, u was toch chauffeur van een bus!?”. Waarop Astrid, gevat lachend, “Ah ja, van een Air-bus …”. Ook die toeristen hebben het geweten!: met Astrid Hustinx, die vrouwelijke captain bij Air France, vlieg je ver voorbij de business as usual …
